KORKU ÇİÇEKLERİ

              Ne peygamber-, ne de can çiçekleri
              Ne de buhûrumeryem;
              Hep korku çiçekleri
              Oldu saksılarımızı süsleyen.

              Ürkek bezgin baktığımız göklerden
              Yarınlara güvendi umduğumuz.
              Çocuklar, evler ve ekmek...
              Ama mutlu muyuz?

              Zehirli, yeşerirse toprakta
              Bir tohum, içtiği baldıranlardan
              Açar korku çiçekleri, yozlasmış tür.
              Yeni aşı ister, budamak ister
              Bizden geçmiştir.

              Vardığımız her çizgi bir duvar kesildi
              Kaygan küfler aşamayınca.
              Ve ne olur bilirsin
              Ve güzeldir dünya...
              Yaşamayınca...